وقتی نعمت خدا را شکر می نماییم، و مثلا در مسجد به شکر خدا می پردازیم، این لحظات شکرگزاری در مسجد یادمان می مانند...، و در آینده که به یاد گذشته ها می افتیم که در گذشته چگونه رفتار کرده ایم، و از نعمتهای گذشته که یادمان می آیند، نعمتهایی که مورد لطف و مرهون لطف خدا بوده ایم، اگر شکرگزاری را بجا آورده بوده باشیم، احساس نمی کنیم که نعمتها را بجا نیاورده ایم! و از یادآوری لطفهای گذشته، تاب این همه لطف را نداشته بوده باشیم... ! و از اینکه لطفها را در مسجد تشکر کرده بوده ایم، لطف بیشتر را "قادر" می شویم ببینیم... !
همچنین، از مسجدها این برایمان تجسم می کند که آن زمانها نیز مرهون لطف پروردگار بوده ایم نه اینکه فقط در زمان حال فعلی، مرهون لطف می باشیم... !